Van rurre tot trini

Ondertussen ben ik aanbeland in Trinidad... volgens mij de heetste en plakkerigste stad van heel Bolivia... vanaf 8u s ochtends is t hier al zweten! T is echt bizar om dan in zo'n tropische toestanden overal kerstversieringen, -muziek, -bomen, - lichtjes... te zien. ik ben totaal niet in kerststemming (ma da's mss beter zo, dan heeft het niet dat ik die dag mss ergens in een verloren dorpje aanbeland...

soit, over de vorige dagen... vanuit rurre vertrok ik 2 dagen geleden in minibus richting Trinidad. Onderweg passeerden we 10tallen kleine dorpjes (= een paar houten hutjes met palmblaren dak) waar telkens getoeterd werd om ofwel een meute koeien op de weg te verjagen of zodat zij die meewilden met het busje de kans hadden vlug naar de weg te lopen en in de bus te springen, al dan niet vergezeld van een kip of een varkentje op hun schoot. Omdat de weg in niet bepaald de aangenaamste staat verkeert (een hobbelige aarden weg die in het regenseizoen wordt afgesloten wegens te modderig en gevaarlijk, maar wel de hoofdweg voor een gebied zo groot als half Vlaanderen) moesten we na 1 dag tuffen een nachtje blijven slapen in een stadje onder baan, San Borja. Om mn dure jungletrip wat te compenseren nam ik een bedje in een "alojamiento", voor 1 euro krijg je een strooien bed toegewezen in een muf kamertje (ik had geluk, ik was de enige op mn kamer, maar door de dunne muurtjes had ik het gevoel dat we daar allemaal in één en dezelfde kamer lagen). De volgende dag ging het weer verder richting Trinidad, deze keer in een oud geval op 4 wielen (hier bus genaamd, in europa goed voor t museum), goed volgeladen en blijkbaar iets beter bestand teegn de hobbelige en modderige wegen. weer het zelfde uitzicht: houten dorpjes, veel koeien en veel riviertjes waar gewassen, gezwommen, gedronken... werd en af en toe een grotere rivier die we met bus en al per veerboot (een groot houten palet dat voorgeduwd wordt door een gemotoriseerd bootje) over moesten, in afwachting van de brug die ze aan t bouwen zijn. Een paar kilometer voor Trinidad was er zowaar asfalt aangelegd... wat een luxe na 30 uur (gelukkig verspreid over verschillende dagen) bussen over put en bult, dat was geleden van La Paz!

Terwijl de straten van Oruro volgepakt zijn met minibusjes die je naar alle uithoeken brengen, wordt hier alles gedaan per moto-taxi. Ik dacht efkes dat zo'n motoritje met mijn boven-mn-hoofd-uittorende rugzak en nog 2 extra rugzakken op mn buik niet te doen was, maar nadat ik in San Borja een heel gezin mét buggy op zon moto gezien had, besloot ik het er toch maar op te wagen. y me gusta! hoewel ik meestal alles te voet probeer te doen, neem ik nu voor alles de moto, heb ik terwijl de kans om wat af te koelen met de haren in de wind (vanmorgen was ik de bushalte aan t zoeken voor mn ticket naar Santa Cruz en een bommatje aan wie ik de weg vroeg nam me achterop haar scooterke mee ... iederéén doet hier álles per scooter/moto).

Vanmiddag wat gaan afkoelen in een meer hier vlakbij (het schijnt veilig te zijn, maar t is toch altijd uitkijken voor piranhas!) en morgen dus naar Santa Cruz. Vandaar wil ik dan direct weer vertrekken voor een route langs de misionarisdorpen, meer in t binnenland... ik weet dus nog nie precies waar ik kerstmis zal vieren... mss in Santa Cruz, of mss zit ik ergens in één van die dorpjes, we zien wel...

in elk geval. Feliz Navidad en Prospero Año Nuevo allemaal!

en tot een volgende