samenvattinkje

oef 't is lang geleden dat ik hier nog iets schreef, maar soit, geen idee of er eiglk een kat dit leest...

ik zal proberen er een korte samenvatting van te maken want ondertussen zijn we al meer dan een maand verder , weer een maand vol avonturen, zalige momenten, toffe mensen, ongeloofelijke uitzichten, unieke ervaringen en ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan...

Na een avontuurlijke kerst deed ik het efkes rustigaan in Santa Cruz, de grootste en duidelijk rijkste stad van Bolivia (wát een contrast met Oruro!!!). Hier leerde ik ook Marcio, Bruna en Carla, 3 gekke brasilianen kennen die voor de komende week ongeveer hetzelfde reisplan hadden en we vertrokken samen richting La Paz. We waren van plan hier, in dehoogste hoofdstad ter wereld, oudejaar te vieren, maar kwamen te weten dat er op de isla del sol, op het titicacameer, een soort rave georganiseerd werd, soit tklonk wel tof een openluchtfuif op zo,n magische plaats als het Eiland van de Zon. De volgende dag dus naar Copacabana, een klein toeristisch stadje vlak aan het titicacameer en op 3u van La Paz en meteen een motorbootje op richting het eiland. We waren duidelijk niet de enigsten met dat plan want het eiland was voor de feestdagen overbevolkt met vooral argentijnen en brasilianen. Het eiland vond ik iets magisch hebben, de party was in ordea (oké, twas nogal koud op 4000 meter hoogte en ietske teveel elektronische muziek naar mn goesting maar tregende niet en we hebben ons dik geamuseerd!). De volgende dag een nieuwjaarsontbijt met zicht over het meer en terug naar copacabana.  Vanuit Copacabana dan de volgende dag de bus op richting Cusco met onderweg een middagstop om de drijvende eilanden van Puno te bezoeken. De Uros - de oorspronkelijke aymara bevolking van het meer - leven midden op het ijskoude meer op hun zelfgemaakte eilanden. Echt straf, elke 14 dagen voegen ze een nieuw laagje van een soort riet aan hun hele eiland toe em zo drijven ze al eeuwenlang rond op het titicacameer.

Aangekomen in Cusco had ik al vlug in de gaten dat die stad me wel lag. oké, overtoeristisch, maar een mooi historisch centrum, vele dingen te doen en te zien rond en in de stad (machu picchu, ontelbaar veel inca-ruines, koloniale architectuur, ontelbaar veel kerken en kloosters e.d. en veel andere reizigers om mee te feesten). ik nam afscheid van mn brasiliaanse vrienden (zomer 2010 trek ik richting brasil, dat staat nu al vast!) en vertrok op een vierdaagse tour richting machu picchu met twee andere brasiliaanse vrienden (victor en fernando) en onze groep werd nog vervolledigd door 3 engelsen en onze gids Percy (ondanks de ongelooflijk engelse naam toch 100% peruaan). Twerd een zalige trek, de eerste dag 5u afdalen in mountainbike van een redelijk frisse hoogte tot in de tropische lage zones tussen de mangobomen en vreselijk ambetante muggen, de tweede dag 7u wandelen over smalle inca-paadjes in de jungle-bergen langs machtige uitzichten en na een derde dag nog een 5u goed door te wandelen kwamen we via de treinsporen toe in Aguas Calientes. Vanuit dit dorpje begonnen we de volgende ochtend om kwart voor vier in de pikke donker de uitputtende klim tot Machu Picchu  waar ik als 4e persoon binnengeraakte (dus lekker nog geen meutes toeristen die het zicht versperren) Hoewel we de eerste uren niet veel zagen owv de mistwolken die alles een mysterieus sfeertje gaven was ik tegen mn verwachting in serieuz onder de indruk (ik dacht na al de fotos die ik al gezien heb van MP niet meer zo verwonderd te zijn maar die ruines en vooral de omgeving hebben toch wel iets). we beklommen de Huayna Picchu (berg ernaast vanwaar je het typische zicht over MP hebt) en kwamen s avonds uitgeput maar tevreden terug in Cusco. Ik bleef hier nog een 4tal dagen rondhangen om de incaruines te zien, wat rond te slenteren in de stad... en daarna 20u de bus op richting Lima.

Lima was me ietske te groot naar mn goesting maar ik bleef er toch 3 nachten hangen om Marine, een franse vriendin van Erasmus, te zien en besloot met haar en nog een franse vriend van haar, Paul, naar Huaraz te gaaan, internationale hoofdstad voor (berg)trekking, gelegen temidden de majestueuze Cordillera Blanca. De eerste dagen zagen we niet veel van die witte bergen owv de regen en de mist maar wanneer we op onze 3daagse trek vertrokken (geholpen door berggids Victor, een gast in wiens huis we een week lang gratis logeerden dankzij couchsurfing) klaarde alles op en konden we 100% van de meest impresionante berglandschappen genieten. Aan een deftig tempo trokken we in nog geen 3 dagen het witte gebergte door en passeerden oa langs de tot-tweede-mooiste-berg-ter-wereld-verkozen berg de Alpamayo (ook gekend van het Paramount pictures logo naar tschijnt) en staken de bergpas op 4750m hoogte over. De landschappen veranderden constant, we hadden compagnie van ons ingehuurde ezeltje (oké kgeef het toe, we hebben eean beetje vals gespeeld) en van de zon en machtige vers besneeuwde bergketens. Vanuit Huaraz bezochten we ook het Churup meer op 4400m, de ruines van de pre-inca cultuur van Chavin de Huantar en gingen wat muur en rots -klimmen.

Ik vertrok uit Huaraz richting Paracas waar ik na een middagje relaxen, zonnen, zwemmen @ the beach de Islas Balestas ging bezoeken. Die eilanden zijn vooral bekend om hun zeevogels (producenten van de rijkste schijt ter wereld), zeeleeuwen en pinguins, en hun bootjes vol hawaihemdtoeristen. daarna naar het Nationaal Reservaat, dat bestaat uit woestijn, strand en zee, klinkt gewoontjes maar t is wel mooi. Na Paracas ging het richting Ica waar ik op een nachtbus wachte bestemming Arequipa, waar ik ondertussen al bijna een week zit. Hierover meer in een volgende mail!