noticias bolivianas (1)

Hola amig@s tod@s,
Hier nog eens een berichtje uit verre Oruro-oorden. Ay, ’t is weer veel te lang geleden dat ik hier nog iets achtergelaten heb… ik zou een boek kunnen schrijven over wat ik ondertussen al allemaal uitgestoken heb.
Laten we beginnen waar ik vorige keer geëindigd ben… Sajama… da’s nog steeds een van de nummer 1 uitstapjes die we hier gedaan hebben (als ik m’n foto’s herbekijk weet ik wel waarom ik hier in Bolivia zit!). De weken daarna waren weer “back to reality”: aan m’n thesis werken en er maar niet aan uit geraken en ondertussen blijven wachten op een teken van leven van Marisol, een antropologiestudente die haar stage doet in Turco, het plattelandsdorp waarover mijn thesis gaat, om dat dorp en haar dorpelingen eindelijk eens in levende lijve te kunnen zien… (alleen vertrekken zat er niet echt in, veel informatie zou ik als ongekende blanke niet loskrijgen zonder assistentie van iemand die me daar wat kan introduceren).
Na de warmwaterbronnen in Sajama zijn Sophie en ik eens de thermische baden (alé, een serieus zwembad, en enkele mini-private-zwembadjes met zalig heet water) in Obrajes, hier vlakbij, gaan proberen. Om 6 uur zouden we opgehaald worden door Boliviaanse die hier in de buurt woont… volgens de Boliviaanse tijdrekening natuurlijk (lees: 7 uur)… en wij een uur in de kou staan klutteren… ’s middags – terug in Oruro – wachtte ons onze eerste kennismaking met het carnaval in Oruro: de “entrada” van de middelbare scholieren. In februari barst hier een week lang een enorm carnavalsfeest los waarvoor de voorbereidingen nu al bezig zijn. De middelbare scholen vormen elk een groep en voeren een dans uit (elke dans heeft z’n eigen soort muziek, kledij, danspassen) in een stoet doorheen de stad tot aan de “Virgen del Socavon” (de maagd Maria van de mijnschacht, die zou daar een mijnwerker gered hebben en sindsdien eert heel de stad haar jaarlijks in een reuzachtige carnavalsstoet). Blijkbaar stellen de prestaties van de scholieren nog geen derde voor van wat ons hier in februari te wachten staat, maar wij waren in elk geval al ferm onder de indruk!
Het weekend erop zijn we efkes de sleur gaan doorbreken in Sucre, dé studentenstad en toeristenstad van Bolivia… amai serieus verschil met Oruro, opeens waren we niet langer de enige mysterieuze blanken in town en konden we genieten van een zalig mediterraansachtig klimaat en de toerist gaan uithangen in Tarabuco, een plattelandsdorpje waar elke zondag enkele busladingen westerse toeristen gedropt worden om hun nodige souvenirs in te slaan. (vervolg in volgend bericht)