Sajama

jieps hier ben ik weer!
Ondertussen staan er al wat meer foto's te bezichtigen en wat meer verhalen(hopelijk slaag ik er deze keer beter in een deftig gestructureerd coherent tekstje te produceren, da vorige was precies mijn thesisversie waar ik mee in de knoop zit!)
Sajama dus, da's de hoogste berg/vullkaan van Bolivia en ligt in een nationaal park nie zo ver van Oruro. Wij (=ikke, Sophie en Maria; de andere belgen zijn ondertussen al op weg naar huis) dus daarnaartoe dit weekend. Onderweg een fransoos tegengekomen die dezelfde weg op moest en tegen de middag in het dorpje Sajama toegekomen. De goedkoopste optie was een logement bij dorpelingen thuis, voor een prijsje van 1,5 euro per nacht ...mét wc zelfs, gewoon een bakje water halen aan hetkraantje aan de anderekant van t huis om door te spoelen en aan dat zelfde kraantje kon je je wassen als de kou het toeliet (niet dus, snachts vriest het daar en der is massas wind,we zaten dan ook op 4300 hoogte).soit, daarna de streek watverkend en een heuveltje opgeklommen (ik verzeker je, op die hoogte is da nie zo simpel met het beetje zuurstof dat daar maar te rapen valt). het uitzicht was wel de moeite. de volgende dag dan een serieuze trot gedaan, met Jaime onze lokale gids,die ons tot bij geisers, de chileense grens en een paar meren ter hoogte van de top van de mont blanc brachten als afsluiter zaaaalige warmwaterbronnen (zo hadden we toch een beetje water gezien al was de geur niet meteen te vergelijken met een badschuimpje).de volgende dag dan op t gemakje naar een meer gewandeld waar flamencos en vicuñas (een soort lama's maar dan kleiner) te spotten vielen... die lieten zich iets minder makkelijk benaderen dan de lama's die je overalom de vijf meter tegenkomt maar na een national geographic achtige actie hebben we toch wat fotookes kunnen trekken (de reuzezoomlens ontbrak maar ik voelde me toch een beetje op safari). in t kort, enorm genoten van het landschap, de machtige bergen, de brubbelende geisers en met een beetje wilskracht was de lokale keuken ook te apprecieren (als je hebt afgezien in de bergen is een bord rijst met patatten en lamavlees dat je s ochtends nog op het dak van onze vaste gastvrouw hebt zien drogen wel ok, t is ook nie dat er veel meer keuze was). Na een busritje in een overvolle minibus (da s hier het basisvoertuig voor de meeste verplaatsingen van niet al te lange afstanden, zo n busje waar je in belgie met maximaal 14 man inzit maar waarvoor minstens 20man de norm is in bolivia)en daarna op een iets groter exemplaar kwamen we in oruro toe,waar we weer mochten wennen aan de straten vol vuilnis, uitlaatgassen, straathonden... maar waar hetomndertussen alietske meer lente is (snachts is het niet meer bibberen en overdag tot 22 graden en een verschroeiende zon). Ondertussen is het wachten tot ik iets hoor van enkele plaatselijke studenten die mij in contact kunnen brengen met "interview-materiaal"(boerkes uit een plattelandsdorpje die mij meer kunnen vertellen over de nationale revolutie,de agrarische hervorming...) ik geloof dat "eind september" hier "midden oktober" betekent.nu ja,we zullen wel zien... ondertussen zit ook reisagenda al ietske voller gepland: volgend weekend sucre, eind oktober salar de uyuni (grootste zoutwoestijn ter wereld,ziet ermachtig uit), in november potosi en waarschijnlijk ook het titicacameer.in december vertrek ik voor een maandje peru en in januari ga ik mss per bus naar brazilie,afzakkend tot de watervallen van iguazu, nog verder zuid tot buenos aires en dan heb ik nog februari om de boliviaanse amazone en het carnaval van oruro te leren kennen! moest je toevallig in de buurt zitten in één van de plaatsen die ik in de komende maanden aan doe, laat maar weten hé.en moest da nie het geval zijn,laat dan maar eens horen hoe het er in andere oorden aan toe gaat!
ciao ciao
tot een volgende
hanne